Rozdział 8

Złe sny spowodowały że jej ciało delikatnie drgało. Powoli podniosła ciężkie powieki. Wyciągnęła ręce do góry w celu rozciągnięcia mięśni. Wstała z łóżka i szybkim krokiem udała się do łazienki, gdzie ochlapała twarz zimną wodą. Długie, ciemne włosy niechlujnie związała czarną gumką, tym samym dając możliwość swobodnego opadania pojedynczych kosmyków na ramiona. Przyjrzała się swojemu odbiciu. Pomimo czasu, który upłynął od pobudki dziewczyny do chwili obecnej, na twarzy Emily można było dostrzec zmęczenie. Nie zdążyła spojrzeć na zegarek a do jej uszu dobiegł dźwięk telefonu, nie patrząc na ekran nacisnęła zieloną słuchawkę.
-Spotkamy  się  ?
- Nie Thomas, nie dzisiaj, źle się czuję – odpowiedziała po chwili wahania i szybko zakończyła rozmowę.  Ubrała się w dość szybkim tempie i zbiegła po schodach, nałożyła na ramiona, szarą, o kilka rozmiarów za dużą bluzę, na stopy naciągnęła buty, wyjęła z portfela kilka banknotów i włożyła do kieszeni ciemnych jeansów, po czym z impetem otworzyła drzwi co skutkowało zderzeniem się z kimś.  

-Prze… Harry? – widocznie zdziwiona przypatrywała się chłopakowi, który znowu znalazł się pod jej domem.

- Ja… emm… wychodzisz gdzieś ?

- Jak widać tak, idę do sklepu. –oznajmiła nadal będąc w szoku.

-Bardzo Ci się spieszy ?

- Właściwie… to nie. Coś się stało ?

- To głupie, wiem ale… możemy się przejść ? Chciałbym… pogadać. - Na twarzy dziewczyny można było dostrzec niemałe zmieszanie, widocznie analizowała każde za i przeciw w swojej głowie.

- Ehh, no dobrze, ale jest zimno, może jednak pogadamy w domu ?

- Jeśli tak chcesz- Odparł szybko chłopak po czym przepuścił ją w drzwiach, wszedł niepewnie penetrując spojrzeniem wszystkie ściany domu, tę czynność przerwał przyjemny głos dziewczyny.

-Napijesz się czegoś?

- Herbaty, jeśli to nie problem.

-Już robię, rozgość się- powiedziała wstawiając wodę. Przypatrywała się parującej cieczy z czajnika jednocześnie rozmyślając nad tym, jakim szaleństwem było zaproszenie do domu obcej osoby, ale w głębi duszy wiedziała że nic złego jej się nie stanie będąc przy Harrym. Zresztą, nie ma co ukrywać, było jej to obojętne skoro samobójcze myśli cały czas zaprzątały jej głowę. Po chwili z kubkami w rękach weszła do salonu gdzie chłopak już zdążył obejrzeć zdjęcia starannie ustawione na komodzie. Słysząc kroki dziewczyny gwałtownie odwrócił się w jej stronę. –Proszę.- powiedziała obdarzając go nikłym uśmiechem – a więc… co Cię do mnie sprowadza ? – spytała siadając na skórzanej kanapie, podciągając kolana pod brodę. 
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
WIEM, KRÓTKI I BEZNADZIEJNY, NIC NOWEGO NIE WNOSI, PRZEPRASZAM. Po tak długiej przerwie ten rozdział powinien być niesamowicie długi, niesamowicie interesujący itd. wiem i jeszcze raz przepraszam. Mam nadzieję że jednak ktoś tu zajrzy, bo ktoś mógł pomyśleć że umarłam albo co. :D rozumiecie. Teraz... tak jak obiecałam, postaram się dodawać regularnie rozdziały, prawda że piękny szablon ? *___* wykonany przez Avie Tinar z http://zaczarowane-szablony.blogspot.com/ . Czekam na Wasze opinie, KOCHAM WAS <3